çocuk iken bizde böyle durumlar sık sık yaşanırdı.
iki tane muz alırdık, annem ben muz sevmem derdi.
yemekte eti pay edip kardeşimle benim tabağıma koyardı, ben doydum derdi.
pasta yetmeyince, benim canım istemiyor derdi.
hep bulurdu bi bahane, canım annem hiç düşünmedi kendini. bu arada babam ne bok yiyordu biliyor musunuz? kıçını devirip tv karşısında tabağına gömülüyordu, çünkü o sadece kendini düşünen hırbonun teki.
