Sözlükte hakkında adam akıllı kritik yazılmamış olduğuna şaşırdığım, motivasyon filmleri listelerinin tamamında görünce izleyip beğendiğim filmdir.
Maddi zorluklar yaşayan genç bir adamın 1981 yılında geçen mücadelesini anlatmaktadır. Ben duygusal sahnelerden ziyade bıraktığı izlenimi anlatmak istiyorum. insanların zorlukları aşma filmlerini göstermenin duygu sömürüsü olduğu ve ortadaki haksız rekabeti gölgelediği yönünde eleştiriler okudum, bir yerde haklı buluyorum. Bununla birlikte itiraz edeceğim, çünkü iki esas noktayı gözden kaçırmış oluyoruz.
ilki azimli ve çalışkan insanların hakkını yemekle ilgili. Evet herkes yırtamıyor hayatta. Ama bu sayının sınırlı olması demek insanlara bu öyküleri anlatmamak demek değil. Sayı sınırlı çünkü birçok kişi daha az çaba gösterip daha çok getiri elde etmek istiyor. Filmde hikayesi anlatılan Chris gibi 20 adam olsa, hepsi bir yere gelir inanın. Bulmaca yapamaz ama doktorlara alet satar, portföyüne başka birşey satar, tanıştığı insanlardan birinin yanına girer, boyacı dükkanı açar, vs. Filmdeki Chris in kapitalist bir ürün olduğunu iddia edenler bence çaba göstermeyen ama hedefleri yüksek insanlar. Bence kendileriyle barışsın ve akıllarına takılan sorunları çözsünler daha iyi olur.
ikincisi de kapitalizmin eleştirisi olacak. Filmdeki üst düzey yönetici tiplemelerine sinir oldum. Adam kuruş para ödemeden 20 adamdan 6 ay faydalanıyor, bir de adam aç mı açıkta mı düşündüğü yok. Şerefsiz patron bu işlerden deli para kazanıyor diye isyan etmiyor. Durumu kabullenmiş çünkü muhtemelen çılgın para kazanıyor. Az önce giydirdiğim arkadaşlara sormalı, bu eşitsizlik Chris gibi bokun içinden çıkmaya uğraşan adamların mı yoksa parasını alıp adaletsiz uygulamaları görmeyen paralı kölelerin mi eseri? Eminim tepki verenlerin çoğu muhaliftir de, ya siz daha sorunu bütün olarak görmekten aciz adamlarsınız??
