hazin son. belki de sonun başlangıcı.. zaman mefhumunu yitirecek kadar yoğun çalış, bedenin son proteinini harcıyacak kadar emek harca.. bütün aksilikleri, engelleri bir şekilde hallet.. ama bazen olmuyor işte. yanlış olan birşeyler var. istemek ve çalışmak yeterli gelmeyebiliyor. şans.. belki de kader. dibe vurmak bu olsa gerek. doktorun yazdığı beyin sikici haplarla iyice pelteleşmiş zihnin bazı şeyleri anlamayabiliyor. tam da şairin dediği gibi anasını satayım.
"bir kemiğin ardından saatlerce yol giden, itler bile gülecek kimsesizliğimize."
