ölüm hepimizin başına gelecek olan şey. ailem böyle konuda çok "modern-şehirli" değildi, beni uzaklaştırmadılar, yakınlarımın cenazelerinde hep en önde oldum, bir çok sürece şahitlik ettim, bu anlamda biraz şerbetliyim. iyi ki de öyleyim, şimdi anlıyorum...
babaannemi, halamı mezarın içine girip ellerimle yerleştirdim, kefen iplerini çözdüm. ikisinin de yüzünü gördüm. babaannem nispeten daha normaldi ama halam kalp krizinden öldüğü için pek hoş bir manzara ile karşılaşmamıştık. o gün sigaranın ne bok bir şey olduğunu tekrar anladım. kendisi bronşit olmasına rağmen 45 senedir günde 2 paket kısa samsun içerdi. son zamanlarında akciğer kanserine çevirdi, 1 ay hastanede yattı, kalp krizinden de öldü.
