belirli bir yaştan sonra kesinlikle denenmemesi gereken durumdur.
insan, kimi zaman yıllardır gurbette yaşamanın verdiği ağırlık kimi zaman yazlnızlığın ağırlığından dolayı tanıdık bir kucağa huzur bulduğu bir ortama kaçmak istiyor. böyle durumarda yılda bir hafta gidip görülen yanında kalınan huzur ve mutluluk depolanan aile en güzel seçenek gibi duruyor insanın önünde. sonra iş bulunuyor memlekette olan bütün imkanlar zorlanarak ve en iyisini seçmeye çalışarak. sonra yıllardır yaşadığınız ortamı bırakıp arkadaşları terkedip sevdikleri sevildikleri yüz üstü bırakıp iflah olmaz bir umutla geliniyor ailenin yanına. tam her şey süper yaşasın yeni işim yuppi huzurluyum ve mutluyum derkene anlaşılıyor ki pek de öyle değil denizin rengi, hayaller rüyalarda güzel ve gerçek olmuyor çoğu zaman.
her şeyden evvel belirgin bir şekilde içine kapanık olmaya başlıyorsun, her şeyden elini eteğini çekip bilgisayar başında daha çok zaman geçiriyorsun. daha önce varlığından haberdar dahi olmadığın hobiler ediniyosun kendine daha sonra kitap aşkın depreşiyor hafiften sonra öğrenme arzunu tetikliyor bu pkuma aşkın. bu raya kadar olayın güzel ve mantıklı kısmı kulağa hoş geliyor değilmi her şey. sonra yavaş yavaş soğumaya başlıyorsun hayattan bakıyorsun ki memleketim dediğin şehirde aslında hiç te arkadaşın kalmamış, herkes o yada bu şekilde memlektin değişik bir köşesine gitmis ve kocaman bir yalnızlığın ortasındasın kendi öz memleketinde.
sonra sorgulamaya başlıyorsun her şeyi yavaştan yavaştan, nedenler niçinler takılıyor aklına ben nerde hata yaptım diye soruyorsun kendine inceden, sonra işler dahada kötüleşmeye başlıyor yavaş yavaş dayanılmaz ve dayanamaz bir adam oluverip çıkıyorsun ortaya. öncedens adece gülüp geçtiğin şeyler yavaş yavaş rahatsız etmeye başlıyor seni. önce etrafındaki çemberin dışından başlıyosun hata bulmaya sonra bulduğun hatalar üzerine yoğunlaşıp sinir stres yapıyosun yavaş ve derinden sonra nefrete bile gidiyor bu sinir durumu yada kin güdüyorsun içten içe yada en basit haliyle sevmemeye ilgilenmemeye başlıyorsun çemberin en dış halkasıyla. bu aşamada çok hızlı yayılan kangrene benziyor yaşadıkların kesip atsan bile en dış halkayı orda bitmiyor durmuyor beklemiyor. yıllardır kafanda büyüttüğün her şey o huzur o mutluluk ailenin yanında olma fikri yavaş yavaş kirlenmeye başlıyor, ama orda bitmiyor her zaman sonra yavaş yavaş dairenin içine girmeye başlıyor ve bu sefer daha fazla korkutmaya başlıyor yavaştan tırstırıyor hatta elinizde kalna son kutsal aile ferdlerininde üzerini çizmekte olduğunuz düşüncesi. sonrasını bilemiyorum ama daha buraya kadar geldik biz derste diğer konuları işlemedik.
burdan çıkarılabilecek en güzel sonuç eğer yıllarca dışarda kalmışsanız artık ailenizde yuvanızda oralar olmuştur. hele hele bekar hayatına kaptırmışsanız kendinizi yerleşik hayata geçip ilenizle yaşamak bir hayalden öteye gitmeyecektir. bırakın her kes yerinde mutlu yaşasın ve aile yılda bir hafta gidilip huzur bulunan bir yer olarak kalsın...
