çocukluktan beri anlatılan karabasan hikayelerinin çoğunun sırt üstü yatarken geçmesi (tavana gözleri dikili kalmak vs gibi detaylardan anlıyoruz) ve hz. muhammed'in hep cenin pozisyonunda yattığını öğrenmem ile enteresan sentezler yapıp 'lan yoksa' diyerek içten içe göt korkusuyla terk ettiğim eylem. bazen tatlı öğleden sonra uykularımda yatağa dilediğim gibi sırt ütü yatıyorum, nasılsa gündüz, karabasan filan gelemez, nanik.
