anladım demiştir, söylediğiniz her cümleden sonra size. anladım... anlamamıştır yada anlatamamışsındır. bakıp fotoğraflarına, şarkılara gömülür insan. o an hiç bitmeyecek, sonsuza dek sürecekmiş gibi devam eden bir acıyla, baş edemezsin. ölmek istersin. sarhoş olmak, uyumak, bunlar da geçicidir.
canın yanar, hayaller yarıda kalmıştır. başlarsın sonra düşünmeye, saçlarına başka bir el değecektir, ellerine başka bir el. oysa sen kıyamamışsındır bile ona. gözleri gelir oturur önüne, kelimeleri.
ağlayamazsın bile, ben böyle bir insan değildim, değilim, olamam dersin, ama öyle bir insan olmuşsundur. ölmeyeceğini bilirsin ama öyle bir yanar ki canın , neyin varsa işte ruhun, kılcal damarlarına kadar işleyen bir şey işte. yanar, acır, acıtır.
oysa daha bir kaç gün önce her şeyi bırakıp gitmişsindir, silmişsindir onu msn den, facebookundan, sırf konuşmayayım diye, sırf fotoğraflarına bakmayayım diye, dayanamayıp tekrar başlarsın . canın daha çok yanar . görürsün ki başka herifler fotoğraflarına yorumlar yazmaktadır, msn de meşguldür, kimlerle konuşmaktadır.
oysa daha bir kaç hafta önce bir titreşim , bir çağrıyla hemen gelinirdi bilgisayar başına. eğlenilirdi. şimdi her geliş , her gidiş kavga .
tek şey var , bu acı hakkaten dayanılmaz , daha öncede sevmiştir insan, daha öncede acı çekmiştir. hatta bir kaç hafta sonra biteceğini bilmektedir, ya bitmezse .
acı yaşandığı an , insana sonsuza dek bitmeyecek gibi bir his yaşatıyor .
telefona sarılsan , arayamazsın , daha da ezilirsin, bilirsin ki hiç bir faydası yok. hem kendin zarar görürsün , hem o. hiç bir şey değişmeyecektir sonuçta . beklersin, belki gelir, belki arar, belki bir şey sorar diye.
yaz da geldi, şimdi dışarda arkadaş ortamlarında olacak diye düşünürsün, şu an ne yapıyor .
