Uyandığımızda ellerimiz arkadan birleştirilmiş, demirden yapılma kolona sabitlenmiştik. Şeyh bize doğru yürüyordu, adamın yüzünde aptal mutluluk, kıyafetleri ise korumalı gibiydi. Botları, montu kalınlaştırılmış, her yerinden kesici delici alet çıkabilecek 50 yaşlarında temiz yüzlü adamdı. "Hırçın oğlum, uyanmışsınız. Bunu size özel uygulamadık, herkese aynı muamele. Size güvenip, güvenemeyeceğimizi bilemiyoruz. Söyle evladım o delirmişlerden öldürdün mü?" "Öldürdüm, siz siz kaç tane öldürdünüz?" "Bizim grubumuz hiçbir canlıya zarar vermez. Allah'ımız savaş ve zorunluluk dışında öldürmeyi yasakladı. Biz buna inanıyoruz. Anlat, nereden buldunuz bizi? Nereye gidiyorsunuz?" Adama burdur'a gideceğimizi söyleyemezdim. Burak atıldı:" sana ne nereye gittiğimizden! Yukarıdakileri görmüyor musun, vahşilerden binlerce vardı. Mecburen yer altına girdik. iki müridinizle karşılaştık." " evlat burdaki yetkili benim, anlatmadan ellerinizi çözmeyeceğiz." "izmir'e gidiyoruz ordan kaçak yollarla avrupa'ya geçeceğiz" dedim. "Bana yalan söyleme! Orda avrupalı olsa bile sınırdan geçmeye çalışanı vuruyorlar. Planınızı anlat bana. Hadi yavrum." Adam gözüktüğünden çok daha akıllıydı. "Güney'e gidiyoruz. Kıbrıs'a, ingiliz karargahına." Gülümsedi ve çenesini okşadı; "ha şöyle evladım ha şöyle. Kendimizi tanıttık. Konuştuk biraz. Adam kızlara bakmıyordu konuşurken. Ellerimizi çözüp, bir oda takdim ettiler bize. Dilediğiniz zaman ayrılabilirsiniz, silahlarınızı çıkarken alacaksınız." Adam hiç zorluk çıkarmadı. Odaya geçince, naz:"örümcek burdan gidelim artık. Çok huzursuzlanıyorum. O dinci tiplerin bakışları, son korkutucu olaylar, çok zorladı beni." Dedikten sonra sarıldı bana. Kafasını göğüsüme dayadım, o arada burak ve ceren nasıl gideceğimizi konuşuyorlardı. Burak:" abi şimdi dışarıda sağlam araba yoktur diyorum. Bu ölü ordusu yerle bir etmişlerdir. Burdan gölbaşı merkeze yürüyüp, garaj bulursak belki araba şansımız vardır dedi.
Yemek getirdiler bize, yemekten sonra biraz dinlenip yola çıkmaya karar verdik. Naz yanımda yatıyordu.
