Kıskançlık bence iki türlü. Bir fesatlık anlamındaki kıskançlık, bir de sevdiğimiz insanları kıskandığımız kıskançlık. Ben kimsenin mutsuzluğuyla mutlu olmam. Olunmaması gerek. Ama birini gerçekten kıskanınca (sevgiliyi kız arkadaşlarından kıskanmak gibi) mideme kramp giriyor. Yerine göre gereken bir his, ama ben bazen abartıyorum.
