Ilkokul yıllarında mahalledeki yokuştan bırakıp aşağıda düşmemle sonuçlanan hareketti. ilk önce etrafa bakındım kimse var mı diye. ama her tarafım çiziklerle doldu, acı bir taraftan. sonra bisikleti kontrol ettim. görünürde bir şey yoktu. bisikleti aldım elime binmeden eve. evde de amaç kimseye görünmemek. doğruca yatağa girdim, yorganı başıma çektim. uzun bir süre çıkmadım yataktan. sorduklarında hastayım diyordum. ama o yokuş aşağı bırakırken hız denemesini devam ettiremedim diye üzülmüştüm. eğer düşme olmasaydı defalarca yapacaktım bu işi. bir taraftan vücutta yanmalar başladı. akşama kadar çıkmadım. daha sonra baktım çizik olan yerleri kapattım. kimse de anlamadı ne olduğunu. neden anlattım, bilmiyorum. aklıma geldi birden. şimdi o hareketi tekrar yapmaya cesaretim yok. o günler geri gelse bir daha yine yapardım.
