vejetaryen olmanın konu ile hiç alakası olmasa da gerçekten zor. mesele insan olmak. ne neşe ne bayram çoşkusu, o insanın gördüğü tek şey vahşet. mutlulukla açılan pencere , çeriye dolan temiz hava ...
bunlar yok..
pencereyi açtığında gördüğü masum hayvanların üzerine abanmış zavvalı insan sürüsü. ve duyduğu tek his acıma. hayvanlara değil ama insancıklara...
şu kadarını söyleyebilirim ki; kalbim acıyor. hem de çok. düşündüğümde paramparça oluyorum. ne hissedeceğimi bilmiyorum hissizleşiyorum. ama nefret değil biliyorum. sadece acımak...
