odam kireçtir benim yüzüm güleçtir benim
soyunda gir koynuma tenim ilaçtır benim
odam kireç tutmuyor kumunu karmayınca
sevda baştan gitmiyor sarılıp yatmayınca
baba ben dervişmiyem hırkamı giymişmiyem
ben sevdim eller aldı baba ben ölmüşmüyem.
(bkz: zülfü livaneli)
