en net anlamıyla "ne etliye, ne sütlüye" dokunayım anlayışının ürünüdür. ama olaya daha genel manada bakacak olursak; siyasal ve kültürel anlamda egemen olanın yanında bulunmayı tercih etmektir. bir anlamda bir kutup yaratmaktır.
siyasal verilerin ve gündemin kitlelerin algısına damga vurmaya başladıkça, ideolojik bir tercihe sürüklenir kitleler. bu tercihi kitleler kendi lehine seçebilirse işte o andan itibaren "kutuplaşmama" tercihi ancak hayalcilik ya da art niyet olarak anladırılabilir. kutupların ve çelişkilerin olduğu siyasal, kültüre ve ekonomik bir düzende kutuplaşmama arzusu ile ortak bir düşünce bir biçimi- ki genelde ulusal değerler olarak adlandırılırlar; fakat kimi yerlere göre değişiklik gösterebilir- ancak egemen olanının yararınadır.
sınıfsal uzlaşmazlığın yaşandığı toplumsal sistemlerde uzlaşma arzusu şüphesiz verili alanı(ülke, bölge, ulus vb...) ileriye değil, geriye çekecektir. geriye çekilme ise artan olumsuzlaklar hanesine bir artı daha yazacağını görmek gerekiyor. toplumsal sistemi ileri alacak kutuplaşmaların toplumsal sistemin doğası gereği var olduğunu görmek gerekir. aksini iddia etmek maddi olandan uzaklaşmak ve var olmayana saplanmak anlamına gelir.
sonuç olarak; ortak bir düşünce biçimi yaratmak, uzlaşma aramak egemen olanının yararına olmaktan başka bir anlam ifade etmez. "uzlaşmazların uzlaşmazlığını" körlerden başkası arayamaz sanırım. onun için toplumsal sistemi ileri* götürecek olan ayrışmaların zorunluğu ve gerekli olduğunu kabul etmek gerekiyor.
*yıldızın notu: ileri göreceli bir anlam taşıyacağı gibi, bu görecelilik bir kıyaslama ile anlaşılabilir. kıyaslamanın sonucu ise kişisel beğenilerden öte maddi gerçekliklere dayanması zorunludur.
