Artık ülkemizin bir gerçeğidir. türkiye'de 3 milyon suriyeli'nin önemli bir kısmını oluşturuyorlar. birçoğu okula gidemiyor, çalışmak zorunda kalanlar var. denize açılıp yaşamını yitirenler de var. çocuk istismarı da hat safhada. çocuk işçiliği, dilencilik, organ mafyası, çocuk gelinler. karamsar bir tablo çizmek istemem ama pek de parlak bir durum yok ortada. yetkililer bile savaş başladığında yüz bin kişinin geleceğini tahmin ediyorlardı. şimdi sayıları üç milyon. birçoğu da savaş bitse bile geri dönmeyecek. istesek de istemesek de bir gerçek var ortada. savaş görmüş bir insanın psikolojisi normal olmaz. bu bir de çocuk ve gençse yıkım daha da fazla olacaktır. devletin bir an önce gerekli önlemleri alması ve en azından çocukların daha sağlıklı yaşamalarına imkan sağlamalılar. (Türkiye'deki çocuklar ne kadar yararlanabiliyor diye soracaksınız. Siz de haklısınız.) Birçoğu aile fertlerini kaybetmiş. Özellikle babalarını. bir çocuğun hayatı her şeyden daha önemlidir. dini, etnik kimliği ne olursa olsun.
