sizi suçlamıyorum, şu şekilde ya da başka şekilde olmak suç değil...
ama sizinle aynı değilim.
sizinle aynı şeylere değer vermiyorum, aynı şeyleri tüketmiyorum, aynı şeyleri izlemiyorum, insanlara aynı pencereden bakmıyorum, aynı şeylere gülmüyorum, aynı şeylere üzülmüyorum da...
tepeden de bakmıyorum, kimseden farklı değilim tabii ki, ama aynı değiliz işte amk.
neden böyle oldum ki?
acaba sevilmek pahasına kendi bildiğin yoldan vazgeçmek, başkası olmak mı daha evladır, ya da kendi kendine don kişotluk oynamak mı,
bilmiyorum.
tek bildiğim pek azınız haricinde pek de sevilmediğim...
