MEVLÂNA MESNEVi’DE NEDEN CiNSELLiK iÇEREN HiKÂYELERE YER VERiYOR?
Önce şu soruya cevap arayalım: Şeriata göre cinsellik hakkında konuşmak yazmak veya cinselliği espriye konu etmek suç mudur; günah mıdır? Hayır böyle bir günah yoktur. insanlar alışkanlık töre namus gibi nedenlerle bu konuyu tabu ilan etmişlerdir. Ayrıca Mevlâna Şeriatı en ince ayrıntısına kadar bilip uygularken Tebrizli Şems’ten Hakikat ilmini öğrenmiş o günden itibaren de davranışları Hakikat ilmine göre olmuştur.
Hakikati öğrenen kişinin amaç ve değerleri farklıdır. Amaç iyi ahlaklı bir kişi olmak değildir. Herkesin itibarını kazanmak değildir. Yalnız ve yalnız Allah’a giden yolda mesafe almaktır.
Hakikat - Tevhit ilmini bilmeyenler asla Mevlâna’yı anlayıp tahlil edemezler. Mevlâna da önceleri Şemsin davranışlarına anlam verememiş ve sonunda “Aklımı bıraktım (yani teslim oldum) rahat ettim” demiştir. Demek ki Hakikatte yol almanın yegâne yolu yargılamamak eleştirmemek iyi-kötü kavramlarını bir tarafa itip mürşide teslim olmaktır.
Genellikle insanlar dindar bir kişinin cinselliğe merakı olmaz Mevlâna’nın da cinselliğe meraklı olmaması gerekir diye düşünürler. Bakın Mevlâna “Fihi Mâfih” adlı eserinde ne diyor?
“Veliler ve nebiler kendilerini mücahededen alıkoymazlar. ilk mücahedeleri nefislerini öldürmek; arzu ve şehvetlerini terk etmektir. Bu büyük bir savaştır. Vasıl olup emniyet makamına yerleşince eğri ve doğru onlara keşfolunur. Doğruyu eğri ile bilirler ve görürler”. (Çev: M. Ülker 1954 s.196)
Bir gerçeği karşıdakine anlatmak en iyi nasıl mümkün oluyorsa o yol seçilmelidir. Mevlâna da cinsellik içeren bir hikâyeyi bir ulvî amacı daha açık olarak anlatabileceğine karar kılmış olmalı ki kullanmakta mahsur görmemiştir. Ayrıca başta da söylediğim gibi cinsellik içeren hikâyelerin günah olduğuna dair de bir hüküm yoktur. Bu ancak eğri ile doğruyu bulma yöntemidir.
Bu hikâyeler simgelerle bazı gerçekleri Hakikat - Tevhit ilmi mensuplarına anlatırlar. Bilmeyenler ise anlayamazlar.
