burada uzerinde durulmasi ve dusunulmesi gereken iki durum var:
1) ataturk'un ne mutlu turkum diyene veciz ifadesini basit milliyetcilik soylemi olarak gorup, fasizan bir kafa yapisiyla soven bir soyleme cevirmek. oysa muhtemelen ataturk bu sozu ortak bir kimlige, yani turkiye cumhuriyeti vatandasi olma ortak paydasini ifade etmek icin soyledi. aksi durum, yani tek kimlige vurgu yapip, digerlerini yok saymak; uzerinde kurt, laz, cerkez, abaz vb. farkli etnik kokene mensup insanlarin bulundugu bir ulkede bunu gorememeyi veya istememeyi ataturk'e ithaf etmek demektir ki, ne ataturk ne de cumhuriyeti kuran kadronun bas aktorleri bunun boyle olmadigini bilmeyecek veya kabul etmeyecek kadar saf degillerdi.
2) bu soz'un yukarida anlatilan manasini icsellestirecek yani tek millet kavramini gelistirecek sosyal politikalarin yeterince ve dogru bir strateji ile islen[e]memis olmasi. misal ceyrek bin yillik gecmisi bulunan bir amerika'da bile 72,5 farkli milleti amerikalilik hatta amerikancilik adi altinda bir bayrak etrafinda toplayan ve 4 temmuz'da ortak bir coskuya donusturen bilinc gelistirilebilmis iken bizde belki 1000 yildir birarada yasayan toplumlari, farkli etnisiteleri boyle bir kimlik altinda birlestirememek olsa olsa bu ulke idarecilerinin basiretsizligidir.
sonuc: hal boyle olunca, ortak bir paydaya vurgu yapan "ne mutlu turkum diyene" ifadesi kuru, guduk bir soylemden oteye gecemedi maalesef. o yuzden cuma gunu okul seramonisinde istiklal marsi okunurken mardin kapi sen olur turkusunu soyleyen gencleri yadirgamamak lazim. yine bu soz icsellestirilmediginden diyarbakir'in girisine konulan iki karpuzun ortasina yazilmis ne mutlu turkum diyene tabelasinin kursunlanmasini da boyle degerlendirmek gerekir.
elestirenlerde zaten bu yuzden elestiriyor. elestirenleri elestirenler ise... neyse.
