Lise yıllarında bize kan kusturan, gördüğü tekme tokat dalan, avuçlarımızda kalın kalın sopalar kıran, ama dinci propagandan da eksik kalmayan müdür yardımcısını 15 yıl sonra twitter da bulup "öğencilik hayatımda bana çok çektirdin, sana hakkımı helal etmiyorum" diye bir twit attım. Bu eski psikopat twitime karşılık "sizi hatırlayamadım ama, insan oğlu şaşar beşer. bende nefsime yenilmiş olabilirim, affetmek büyüklüktür. bana hakkınızı helal edin lütfen" diye yalvarmaya başladı. Üzüldüm lan adama. Ölüm korkusu onu öyle bir hale getirmişti ki, her yakaladığında tekme tokat dövdüğü adama hakkını helal etmesi için çocuk gibi yalvarıyordu. Sonra düşündüm de, bu zamana kadar Atatürkçü geçinen, devrimci geçinen birçok hocaya da vefa duygusuyla yazıp, hal hatır sorduğumda, kibir yapıp cevap bile vermiyorlardı. "Bu adam en azından cevap yazdı, helallik istedi lan" diye düşünerek "hakkımı helal ettim gitti" dedim. ibne helalliği alır almaz engelledi beni *
Şimdi ne yapsalar da hakkımı helal etmeyeceğim 3 kişi daha var; ninem, halam, amcam. Sanırım islamın bize verdiği en keyifli hak bu :D
