Eleştiri duymaya tahammül edemiyorum. Birilerinin kusurlarini gorsem de yuzune vurmayi hos bulmadigimdan bi baskasinin benim kusurlarimi yuzume futursuzca vurmasindan olesiye nefret ediyorum. Bunu hadsizce yapan kimsenin lafi altinda kalmayip daha sert sekilde yuklenmeye basliyorum.
Bi baskasi adina dusunup karar veriyorum, benim planladigimi kabul etmeyince tum bagimi koparasim geliyor mesela. Ama Kim ne derse desin en son kendi dusundugumu uyguluyorum. Pisman olacak olsam da ileride keske dememek icin, baskalarini suclamamak icin kendi bildigimi okuyorum.
Babam baska sehirde, cok yogun calistigi icin 2 hafta boyunca arayip aramama arasinda gidip geldim. Kendi kendime onun benimle konusacak vakti olamayacagini, mesgul etmemem gerektigini soyleyip durdum. Annemin surekli aramasina da kizdim hatta. 2 hafta sonra babam beni arayip aramadigim icin kirildigini soyledi, gonlunu almam uzun surdu. amacim sadece onu gereksiz konusmalarla mesgul etmemekti. cok merak etmeme ragmen. Bazi konularda asiri empati yapip kendimi soyutluyorum. Annem babam bile olsa yuk olacagim, sıkıntı verecegim korkusu yasiyorum onlar oyle davranmasa bile.
Kibirliyim, dort dortluk insan olmamama ragmen insanlari fikirlerine, giyimlerini, dis gorunusune ya da egitimine gore siniflandiriyorum.
Bir tartismada karsimdaki cok sabrimi zorlarsa hassas noktasini bulup oradan vurmayi iyi bilirim. Dilim zehir gibi olur.
Kin tutamiyorum. Kin tutabilsem ayni hatalari tekrarlamam, salagim cunku.
Totom zora gelmez, zir zir aglarim. calistigim yerlerde de bi kac defa rezil olmuslugum var. Zayifligimi olmadik yerlerde gosteren kalibima tukureyim.
