eğer hayatını etkileyecek boyuta ulaşmışsa herhangi bir davranış takıntı olmuştur. (bkz: okb)
bunun herhangi bir ilacı yok bana göre. psikiyatrlar genelde antidepresan verir. ama çözüm olmaz. en garantisi içindeki seni yönlendiren sesi dinlememek ve o eylemi yapmamak.
(bkz: kendimden biliyorum)
bir zamanlar bende de vardı, temizlik takıntısı olarak. çok şükür geçti ama hala tuvaletten sonra ayaklarımı yikiyorum oda zoruma gitmiyor. eskiden hep islak mendille geziyordum sürekli brbir yerleri siliyordum.
ve hasıl kelam; zordur takıntılı olmak. asla mutlu olmayacağımızı düşündürür. hiç gecmeyecekmiş gibi gelir ama geçiyor yani umursamamak lazım.
