benzeri yoktur yaşadığınızın... birgün olur ya, biri vazgeçer; yoruldum, bitirelim derse, iki avucu arasında duran fanusu bırakırsa birden yere , cam kırıkları bırakır gerisinde.
cam kırıkları saçılır havaya, saplanır tene... acısı hemen hissedilmez. az zaman geçince, idrak edilince söylenenler, düşünmeye başladıkça acıtır.
fanus kırılmıştır..
hayallerinde içine sığdırıldığı fanus kırıldığı zaman, hayal kırıklıklarıda cam kırıklarına benzer bir halde saçılır etrafa. aslında hep hayal kırıklıklarıdır tene kan bulaştıran.
kafanızdan hiç geçmemiştir oysaki. hazırlıksız yakalandığınız bu terkedilişe alışmak istemezsiniz. toplamazsınız etrafı bir çırpıda. size saplananların dışındaki kırıkları bırakırsınız düştükleri yerde. pırıl pırıl parlarken cam kırıkları yerde, hayal kırıklıkları un ufak olmuştur. önceleri farketmezsiniz onları da.
baktınız ki olmuyor olmayacak, toplayamadığınız vakitte, kendinizi yüzüstü bırakırsınız cam kırıklarınının üstüne. hayallerinizdir önceleri sizi yaşama bağlayan. siz yaşamla aranızdaki bağı koparmayı seçersiniz.
o an keskin uçlu cam parçacıkları kanatıp yakacak sanarsınız canınızı halbuki yanılırsınız çünkü her daim hayal kırıklıklarıdır tene kan bulaştıran..
