büyüdüm sanırım
ve gözlerim büyüdü
biraz sade biraz insanıl
biraz kaldım
herkes kadar şimdi,
daha büyük değil bakışlarım
normal olacak kadar büyüdüm
kapıları açmışlığım vardı
bir de
kapılardan geçmişliğim
şimdi, benim ebatlarımda her yer
odalara girmek için ne eğerim başımı ne de görünmemezlikten gelirim
büyüdüğümün resmi asılı duvarlarda
büyüdükçe çoğalan hatıralarım asılı
bir insan nasıl asarsa hatıralarını
ne nasıl anlatırsa yaşanmışlıklarını
toplansak şimdi,
ne kadar çok şey anlatabilirim
hiç unutmam derim,
bir gün yine aşık olmuştum
intiharın eşiğinden döndüğüm gün çekildi bu
ben çekme dedim, o çekti
eşikten dönen yüzümün unutulmamak için çekilmiş resmidir bu.
ama o kadar da hüzünlü değil
her karede gülen anılarım da var benim
güldüğüm anları dondurmak değildi niyetim
donan anlarda gülümsedim
okumuşluğum var şimdi
günde en az yirmi sayfa okumuşluğun getirdiği hüzün
günde en az yirmi defa gökyüzüne bakmayı kaçırmışlığın
günde en az yirmi defa annemi öpememenin getirdiği sıkıntı
ben ne yapsam, diğer ihtimale takılıyor gözüm
sanırım ben pişmanım bayım
ne yapsam, daha fazlasını yapmadığımdan
ve daha dolu geçirmediğimden zamanı
doluysa zaman, yorulduğumdan hüzünlüyüm bu sefer de
ve insan daha iyi bir vagon bekliyor
daha iyi bir yastık
bu bir yolculuksa, her seferde
başka bir limana gitmek istiyor, başka tatlar, başka meyveler
ama insan bu, gece olduğunda aynı yatakta
ve aynı odada uyumak istiyor
*****
insan olmanın en zor yanındayım bayım
ben büyüdüm, ve hiç "ilk aşkım" olmayacak bir daha
gitgide dolduruyorum kalan haklarımı
bir kez ev alacağım ve bir kez araba
saçlarımı üç ayda bir kestireceğim
ellerimde güneş lekeleri
hiç beyaz olmayacaklar bir daha
bir yerde bırakmalıydım
hep sonraya bırakılan umut
ben yaşamdan memnun olmanın sıradanlığıyla
belki kaç kez daha büyümüş olarak uyandım bir sabaha
sabahları kahvaltı için yaşadım,
geceleri uyanmak için
bir kısırdöngünün ortasında, bazen kenarında büyüdüm
ve şimdi tam anlamıyla büyüdüm sanırım
gözlerim büyüdü, biliyorum
aynalar var, tanesi bir milyondan
bir milyon kere bakıyorum
her gün
her an
her
a
slında
yiten
an
giden
an
arkasından el sallıyorum bütün anların
anların beni büyütmediği, meşhur etmediği, sıradanlaştırdığı bir yerden
herkes gibi bir insan
ve herkes gibi bir büyüme süreci işte
hayatı özetliyorum
elimde kaldı bütün görmüşlüğüm gezmişliğim
ellerini sallarsam dökülürler diye umu-yorum
kapıları açmışlığım vardı
bir de
kapılardan geçmişliğim
