mini mini bir veledin, ufacık tefecik bir bebenin kolunu uf eden kaka polise tuu.
görevini kötüye kullanan, halkı galeyana getiren, can yakan, kolu yene sokan polise tuu.
olmaz böyle şey, yok böyle mantık. yahu onküsür senedir kaç çocugumuzun canına kıyılmış, kaç çocuğumuzun yüreği yanmış! bizim pek bir hümanist görünümlü hain kucaklayıcısı arkadaşlarımız o zorluklar arasında, onca itin içine düşmüş bir polisin kol kıvırmasını ayıplıyor, cop sallamasını yuhalıyor. her şeye muhalif olmanın iyi bir şey olduğunu sanmanın getirisi olsa gerek bu tavır.
alternatif önerileriniz nelerdir bi deyin bakim hele. "polisler pembe kask taksın, cop yerine dikeninden arınmış gül kullansın" mıdır?
efenim "onbeş yaşında çocuğa öyle muamele edilmezmiş, edersen insanlar da dağa çıkarmış." hangimiz şiddete maruz kalmadıkta, şiddete maruz kalanın bundan sonra yapacağını haklı görürsünüz?
bu ülkenin bütünlüğüne, bunca vatandaşın geleceğine taş atma cesaretini gösterebilen her insanın tepesine fiske vurulur, ileri giderse götüne de koyulur. gücüne gidiyorsa gidersin o meydanlara, "çocuklara yapmayın evladım" diye telkinlerde bulunursun. ama o çocuklar; orda seni, yarın öbür gün de ananı sikerse sümüğünü çeke çeke o polise sığınırsın. oldu mu canım sempatiğim, sempatizanım?
