gecenin bir yarisi gözlerini kapamadan aklina getirirsin hep. duani eder, bugün ona hayirli bir evlat olup olamadigini sorgularsin. onun seni görmek istedigi yere ne kadar yaklastigini hesap edersin. düsünürsün uzun uzun. görüntüler gelir gözlerine, yanaklarinda ilik bir sizinti hissedersin. gecenin sesizliginde sesler yankilanir kulaklarinda, mutsuz ve umutsuz bakarsin karanliktan görünmeyen tavana. onun cok sevdigi sarki gelir aklina, aglamakli mirildanirsin onun agzindan. zahidem kurbanim, nolacak halim? gene bir laf duydum, kirildi belim. artik senin de cok sevdigin sarki olmustur, sarkinin birbirimizde uyandirdiklari her ne kadar farkli olsa da. ben, babamin sarkisini duydugumda aklima hep o geliyor artik, acaba onun ne geliyordu? rüyanda görürsün, kendini sika sika uzatmaya calisirsin rüyayi, biraz daha biraz daha sesleriyle gözlerin aciliverir. sifir baslarsin güne, bir hayir beklemezsin yeniden dogan günesten. son resminlerine bakmaya cesaret edemezsin, genclik resimlerini koyarsin masanin tam karsisina. gözün kayar bazen, bilgisayar basindaki parmaklarin duraksar, zaman duruverir oracikta. 363 gün onsuz nasil gectigine yanarsin. özlersin onu, hic kimseyi özlemedigin kadar. *
