kahvaltı yaparken aklıma geldi. bir keresinde yalova'da artık sağlıklı yaşamaya başlayacağım diyerekten sabahın 7sinde sahil kenarında yürüyüş yapmaya çıkmıştım. güzel havanın, yürüyüş yapanların ve denizin etkisinden olacak ki aklımdan geçen bütün pozitif şeylerle hayatın aslında ne kadar mükemmel olduğunu, sevgiyle yapılan her şeyin bir gün başarıya ulaşacağını falan düşünüyordum. tam o sırada çöp konteynırlarının olduğu yerde, çöpçü amcanın sesi ile tokat yemişe döndüm.
-amina godimiin çöpleriii
Bu da böyle bir anımdır.
not: çöpleri çöp kutusuna atalım. çöpçü amcaların da pozitif düşünmeye ihtiyacı olduğunu unutmayalım.
