işin en tehlikeli boyutu, bütün eleştirilere kapalı, kendinden olmayan düşünceyi yok sayma refleksi ve dogma ideolojilere sıkı sıkıya sarılan bir iktidar fetişizmi ile baş başa kalmamız. hataları kabul etmek, ideolojiler üstü insani bir erdemdir. gerektiğinde istifa etmek de buna dahildir. 45 masum insanın üzerine düşen kara leke, birkaç göstermelik soruşturma ile üzerinin örtülmesi hiçbir şekilde kabul edilebilir bir yanı yoktur. islam, 8 ile 13 yüzyılları arasında altın çağı olarak bilinen bir dönem yaşamıştı. sayısız müslüman bilim insanı tarihin seyrini değiştirecek buluşların altına imza atmıştı. Matematikten felsefeye, geometriden fiziğe, edebiyattan kimyaya her alanda insanlık gelişimini büyük ölçekte omuzlamışlardı. şimdi ise, islamiyet'in içini boşaltmaya çalışanlar kafir olarak adlandırılan ateistler değil, aksine salt fiziki ibadetlere odaklanıp, islam doktirini hiçe sayan dindar olduğunu iddia eden dincilerdir. bugünkü gelinen noktada kendini muhafazakarların temsilcisi olarak gören bir neoliberal islamofaşist bir siyasal akım kitlelerin cehaletinden nemalanmaktadır. salt bir seksist bakış açısıyla, tasavvuf denilen derinliği kavrayamamaktadırlar.
iktidar endişelerini, 45 masum çocuğun gözyaşlarından daha önde tutan bir düşünsel akım bu ülkeye hiçbir şekilde kazanım getiremez. duble yol edebiyatı, sosyal yaşamdaki krizleri engelleyecek bir savunma mekanizması olamaz. bu halkı sapık ve sapkın bir neticeye sevk eden, başta diyanet işleri olmak üzere, öbür dünyayı seks bahçesi olarak tanımlayan bütün din tüccarlarıdır.
