Çehov'un yazdığı her hikayede insan tiplemelerinin çeşitliliği , onun derin gözlemci niteliği ve yaşamı bütün objektifliğiyle vermesi dikkat çeker . Çehov'a göre , hangi devir , hangi toplum ve hangi kültür yapısı olursa olsun yaşamda muhakkak bir mizahi ve hiciv unsurlarının var olduğudur . Hayata daima gülerek ve onunla alay ederek yaklaşmış , bunu da sanat eserlerine yansıtmıştır .
Çehov , her ne kadar on dokuzuncu yüz yıl Rus Toplum yapısını anlatsa da o aslında geçmişte yaşamış , gelecekteki yaşanacak her çağı ve toplumu anlatmıştır . Okurların önüne toplumun her kesiminden gelen kişilerin sergisini ya da bir film şeridinin geçişini serer , topumun bütün gerçeklerinin tercümanıdır . Eserlerinde sadece yazar kimliği ile değil aynı zamanda doktor ya da psikolog olarak karşımıza çıkan Çehov büyük bir hünerle insan ruhunun en derinliklerinin bir Dostoyevski gibi ortaya koyar .
Tüm oyunlarında sürekli tekrarlanan karakterler yok olmakta olan aydın kesimdir . Dile getirdiği diğer bir temel konu da , yaşadığı dönemin etkisinde olsa gerek , içinde daima geleceğe olan ''ümit ışığı'' dır , sıkça işlenen tema ise çalışkanlık , sabır ve özveridir . Dikkat ettiği bir husus da doğallıkla birleşmiş işlevselliktir . Her zaman dilinden düşürmediği ''her şey basit olmalıdır ... Tümüyle basit ...'' sözü onu en iyi şekilde açıklar . Bundan dolayıdır ki Çehov , ülkesinin sınırlarını aşmış , kolay anlaşılmış , çok okunmuş , yorumlanmış , dilden dile çevrilmiş ve oyunları dünya tiyatrolarında sahnelenmiştir .
