ama olamadım. sonradan da hayallerim değişti. olmaktan vazgeçtim. ya da olamıyacağımı anladım. çünkü ben daima annemin yaptığı bir s.ke benzemeyen o aptal kurabiyeleri götürürdüm okula. hani şu içine sevgi katılmış olanlardan. sevginin tadı paranın yanında ekşimiş süt gibiymiş bunu öğrendim o yıllarda.
biraz daha büyüyünce parazit yaşamanın tadını aldım. hiçbir şey götürmeyerek de yaşayabildiğimi anladım. ama hep o muz getiren çocuğa bakıp imremdim. benden daha aptaldı. daha çirkindi. ama ailesi daha zengindi. o çocuğun yanında kendimi kötü hissettirdiği ailemi hiçbir zaman affetmedim.
insanlar eşit doğmaz. eşitlik sadece üstünlere handikap uygulamaktır. insanlık dışıdır.
