En büyük korkumdur, hastahaneye yatırırlar diye psikolojimi doktorlarıma asla açmadım.
etrafımın bana sürekli "anormalsin" diye tekrar edip durmasının bu korkumda büyük payı var.
Sorun tedavi değil aslında. Sorun öncelikle o teşhis. Hayatın boyunca yapışıp kalacak üstüne...
Ve ikincisi de o tip hastanelerde etrafında bulunacak onca "hasta".
Benim sorunum belli, onlarınkıni nerden bileyim ben? Oda arkadaşım gecenin ortasında beni boğmaya çalışsa mesela... Anlık bir cinayeti engelleyebilirler mi? Tabi ki de hayır.
Hayatım felce uğrasa da bu yüzden asla psikyatrik tedavi görmeyeceğim.
Hem, "ben deli değilim" diye diretmek de bir tedavi çeşididir. Bir gün ruhunu da inandırırsın belki...
Not: Ağır değilseniz bana kalırsa yatmayın. Ağırsanız defolun yatın zararınız dokunmasın kimseye.
