hani şuursuz muhalifler vardır ya. öyleyim sanki senin karşındayken.
vara yoğa muhalefet etmiş olmak için muhalefet eden tiplerden oluyorum sözlerine bakarken ve gözlerini dinlerken.
muhalifliğim kendi bünyeme bir bakıma. bu cüretime.
seninle her konuşmam aslında geçmişe yaptığım bir veda. kirli, güvencesiz ve bir o kadar da yapmacıklık kokan geçmişime.
sanki uyuyan güzel bendim cam fanusta, sen de geldin, gözlerinle öperek uyandırdın beni yeni hayata.
yavaşca dolaşırken senin satır aralarında, kendime kurduğum paragraflar karşılıyordu beni. ben sende kendimi buldum biraz da. bu cinnet hali bu yüzden belki de.
şimdilerde bıraktım ama zamanı sorgulamayı.
anılarımı anmayı, geçmişte demlenen, şimdilerde ise saksı diplerine boca edilen makul anlarımı.
susuyorum bu ara sana.
senden bana kalanlar çoğalsın diye.
hiç geçmeyecek sandığım sızılarım daha da diplere çöksün diye belki de.
bu yürüyüşte burnum kanamadan ulaşmak istiyorum sana.
çok kafa kırmışlığım vardır birine ulaşmak isterken.
ve o ulaşılmazlar yormuştur beni daha çok.
fakat sen kaybolmayacaksın bu sefer.
işaretledim seni korkularımla.
yüzleşeceğim zaman seni bulacağım ve gözlerine bakarak atlatacağım onları.
acı çektikçe ve acı çekmek istedikçe seni düşüneceğim hep. mutlu olmak yordu çünkü. umutsuzluk ekeceğim artık yollarıma.
