onsuz kalınan ilk günlerin geceleridir. gündüz yoğunluktan mıdır bilinmez belkide çok az gelir insanın aklına ama gece olunca .hele de ev sessizliğe bürününce. işte o zaman patlak verir özlediğiniz herşey ,boşluğa düşersiniz .sanki ömrünüzün bütün geceleri onunla geçmiştirde o gece yoktur yanınızda ve sonraki gecelerde. ne yapacağınızı bilmezsiniz ,gözleriniz dolar, ağlamak istemezsiniz ama galip gelir damlalarınız . içinizde sizi boğan nefessiz bırakan bir sıkıntı peydah olur. ve nihayetinde uzuuun zamanlar geçirilir böylece.o sizi terk etmeye alıştıkça sizde bu hüzne alışırsınız.
