mandalinaların benim için çok anlam ifade etmesi sebebiyle ilk olarak ilgimi çekti film. baktım ki savaş hakkındaydı , acaba sıradana kaçmış mıdır ya da provakasyon , savaş savunuculuğu , en çok biz mağdur oldukçuluk var mıdır diye tedirginlikle başladım ama tam tersi oldu. savaşın anlamsız mı anlamsız olduğunu vurgulayan, ya ikimiz de başta ve sonda böyleydik peki biz bu boku niye yedik diyen* , güzel bir melodiyle başlayan ve izlerken içselleştirilen bir ezgiyle biten, naif mi naif bir film çıktı ortaya. mandalinalar turuncu turuncu kaldı masada.
--spoiler--
ahmed'le ivo'nun nika'nın tiyatrosuna gideceğine bir an gerçekten inanmış ve sevinmiştim. film böyle mi bitecekti dedimdi, tabi ki dünyada sadece marcus , ivo , ahmed ve nika yoktu. öldürmek isteyenin soyu tükenir mi hiç?
--spoiler--
