Saf bir cocukken hep derler ya anahtar-kilit modeli misali( evet lys de ilk 100 deydim, hala unutmam boyle kalıpları ehehe) biri çıkacaktı karşıma; tüm boşluğu dolduracaktı filan içimdeki. Çok denedim sevilmeyi, sevilmeyince de sevmenin ne oldugunu ogrenemedim. Ogrenemeyince de olmadı haliyle, yıllarımı geçiireceğim gözümü kırpmadan güvenebileceğim adam kalmadı sanırım. Ya da bende bi ilahi lanet var, sevmeyin bu kızı demişler gibi.
Neyse, artık inanmıyorum kısacası sevileceğime, ya da istediğim gibi sevilebileceğime.
