toplum içerisinde bir sike kılıf, bir baltaya sap olamamış tek hücreli genç güruhun başı her sıkıştığında başvurduğu tehditkar kurtuluş cümlesidir.
Bu cümleyi kullananlar tek hücreli terliksi hayvanlardır.
Sedat Peker adlı zatın yeğeni olmak kimseye bir ayrıcalık kazandırmaz.
Toplumumuzda hemen hemen herkeste görülen pis bir hastalıktır bu ayrıcalıklı statü sahibi olma hevesi.
Toplum olarak bir bok olamadığımızdan, maruz kaldığımızı düşündüğümüz haksızlıklar karşısında bu hile kodlarını kullanma yolunu seçeriz.
Kimimizin dayısı validir, kiminin amcası müsteşardır, daha cesur olanların bakan akrabası vardır.
Peki eşitlik ve insan haklarının kabul gördüğü bir dünyada kim kime karşı neden üstünlük sağlamaya çalışmaktadır?
Öncelikle sosyal anlamda hiçbir gelişme kaydedememiş olmamız, her işte bürokratik engellere takılıp cahil ve pişkin memurun çükünün keyfine kurban olmamız sebebiyle, toplum içerisinde, işini biran önce halletme isteğinden kaynaklanan bir "adamını bul" maratonu icat edilmiştir. adamını bulursan işin olur, bulamazsan sittin sene beklersin.
Bir diğer hastalık hava atma hastalığıdır. Başlıkta da görüldüğü gibi, başkalarına hava atma, itibar kazanma, başkalarının gözünde değerli olma ve çekinilme güdüsü had safhadadır.
Kişi kişisel becerisiyle, faziletiyle, eğitimiyle, bilgisi ve donanımıyla elde edemediği itibarı, insanları korkutarak elde etmeye çalışır.
istersen okuma yazma bilme, ama sedat peker'in yeğeniysen muhtar bile olursun.
Buradan da anlaşılıyor ki, bizler birbirimizi sevmiyoruz, birbirimize saygı duymuyoruz. Birbirimize hoşgörü ile yaklaşmıyor, en küçük fırsatta birbirimizin başını ezmek istiyoruz.
Bizler hala sosyal bir toplum olamadık. ilkel kabile mantığı ile yaşıyoruz.
Atatürk ilke ve inkılapları bile bize fayda etmedi. islam hiç fayda etmedi.
Zaten bu gidişle yokolmaya da mahkumuz.
O zaman, ortalıkta sadece sedat peker'in yeğenleri kalır, oturup afiyetle birbirlerini yerler.
