Demir Leblebi döneminde ne kadar dövülmüş, ne kadar hırpalanmış olsam da beni asıl üzen şey, o günlerde olduğu gibi, bugün de yurdum insanının hâlâ ifade özgürlüğü sıkıntısını çekiyor olmasıdır.
Sezencim sağ olsun Açık Radyodaki programında o albümde sosyal sorumlulukları içeren şarkılarıma karşı gösterdiği hassasiyetle bir kere daha gözlerimi yaşarttı.
Bazı insanlar ekmek gibidir, her gün aranır, bazıları da ilaç gibidir, lazım oldukça aranır. “Sezen benim için ekmek gibidir her gün aranır.” Meraklanma Sezen'ciğim iyiyim, sana da söylediğim gibi, şarkıların girdiği eve hastalık girmez. Yine bir gün oturur konuşuruz bunları.
Seni utandırmak istemem ancak biliyorsun, her gün bir Sezen şarkısı dinlemezsem o günüm biraz eksik kalır, biraz bulutlu geçer. Ne zaman senle konuşsak, içim öyle bir serinler ki, huzur dediğimiz şey bu olsa gerek demekten kendimi alamam. Yine konuşur, gene hasbıhal ederiz. Müzikten girer, Ege'den çıkarız. Şarkılarından başka neyimiz var ki hayatlarımızı kolaylaştıran?
Ha bu arada unutmadan söyleyeyim; bugün bahçeme bir ağaç diktim, adı Sezen oldu.
