yine kaşlarımı koparmayı sıklaştırmaya başladım, anlaşılan yine garip bir sürecin eşiğindeyim. bu hayır mı olur şer mi olur bilemiyorum. bu konuyla ilgili bir psikolog ile görüşmüştüm mail yoluyla, psikolojik süreç ya başlarken kendini gösterirmiş bu eylem ya da biterken, kliniğe gitmem gerektiğinden bahsetmişti. uzun süre bunun üzerine düşündüğümde de ister istemez buna sebep olduğumu bu yüzden de kendimi bunu düşünmekten alıkoymam gerektiğini söylemişti. ama düşüncelerimi yönlendirmede şu sıra biraz sıkıntı çekiyorum. haliyle kaşlarımı yolmak benim için işten bile değil, aynı sigara içmek gibi bu, zararlı olduğunu biliyorsun ama yine de içiyorsun. kaşımın seyreldiğini aynaya baktığımda sinirleneceğimi bilsem dahi bu içgüdüye engel olamıyorum ahmak gibi.
