Hiçbir şey kelimelerle tam olarak anlatılamaz ki.
Mevlananın güzel bir sözü vardır:
"Sen ne söylersen söyle,söylediğin,karşındakinin anladığı kadardır."
Kelimeler yetmez insanın kendini anlatmasına. Karşısında o kelimeleri anlayabilecek bir bireye ihtiyacı vardır.
Sen seversin mesela çok seviyorum dersin ama senin sevginle karşındaki insanın sevgini anlayışı bir olmaz mesela seni anlamak istemezse. Sen istersen dünyanın en güzel kelimelerini seç,en güzel tasvirlerini yap boşa kürek çekmedir.
Kimi de sen tek kelime etmesen bile anlar içindeki kelimeleri. Bilir senin sessizce kurduğun tüm cümleleri. O anda kelimelere bile ihtiyacın kalmaz.
Sevgi,özlem,aşk,nefret,hasret,acı,mutluluk,fedakarlık,riyakarlık... Hiç biri kelimelerle anlatılmaz. Yaşanınca öğrenilir,yaşatılınca öğrenilir.
Aslında hepimiz boşa konuşuyoruz. Bizi konuşmadan bile anlayabilen insanlarla dolu bir hayat dileğiyle.
