insan bazen sevgisine yenik düşüp, öbür yarısı olduğunu sandığı insan uğruna benliğinden ödün verip kendisi gibi davranmayabiliyor. Sonra bi bakıyorsun aslında kendin olmamaktan kastın kendini onda bulmakmış. Bundanmış yaşadığın gel-gitler, bundanmış tüm yaşanmamışlıklara inat aşkına sahip çıkmak isteyişler. Peki ya sevdiğin, "diğer yarım" dediğin aslında yarın değil de yaransa?
