hollywood'un insana duygulu bir anlatımla yaşam sevinci verirken gülümsetmeyi de ihmal etmediği iki başyapıtından birisidir.
diğeri malumunuz forrest gump'tır ki ikisinde de zihin engelli kişilerin neler yapabilecekleri etkili bir anlatımla gösterilmektedir.
buradan hareketle zaman zaman ısıtılan "sıra dışı" karakterleri canlandıran oyuncuların uzun gözlemler yapması yahut gözleme ne gerek var demesi şeklinde iki kutba ayrılarak aktarılan anlamsız tartışmaları anımsayabiliriz.
her oyuncunun farklı yaklaşabileceği bu mevzunun hiçbir sonuca varamayacağı aşikar olmasına rağmen neden ısıtılır durur anlamam.
"method acting"' gözlemsiz olamayacağı gibi bir bilim-kurgu karakterinde gözlemin tarih ilmindeki deney kadar anlamlı olacağı bellidir.
