Bazen aklımıza unuttuğumuz anılar gelirde bizi kıvrandırır ya utançtan. Biraz önce bir tanesi geldi aklıma. Bir butiğe girdik ablamla. Yüzük felan bakıyoruz. Bir tane yüzük hoşuma gitti. Taktım parmağıma. ablama gösteriyorum. Sonra hadi gidelim diyor. Bulamamış artık ne arıyorduysa. Yüzüğü çıkartmaya çalışıyorum, çıkmıyor. Hareket bile yok. Ablam çekiyo, ben çekiyorum. Sonra pes ediyorum. Tam parmağımı ağzıma sokucam. Elimi çalışanlardan birisi tutuyor. Çıkartıyor. Hiç akla gelmiyor. O yüzüğü kimler takmıştır. Hadi onu geçtim, davar gibi ağza almak nedir. Tek savunmam küçüktüm.
