baba olmanın hissini tarif edecek kadar lisan bilmiyorum. bu duygu böyleyken anne olmak kim bilir nasıldır?
küçük bir anekdot.
benim bebe henüz bir yaşına gelmemişti, yer sofrasında yemek yemekteyiz. bebekler nedense kuru ekmek kemirmesini çok severler. bizim oğlan da sofrada elinde ekmek kemirmeye çalışırken annesi elinden alıp yemek vermeye çalıştı. hani beslenebilsin diye. ancak çocuk yüzüme öyle bir yardım isteyen bir ifadeyle bakarak "baba mammam" diye bir seslendi ki, yemin ediyorum o an çocuğun istediği kızgın ejderhaların ağzında olsa kılıç kuşanır alırsınız.
babalık-annelik farklıdır gençler. ancak ve ancak aklınız başınıza gelir ve evlat sahibi olursanız o zaman anlayabileceğiniz bir durum. klişe deyip geçmeyin.
