Zamaninda sevdigim bi abim stajda bana "sizler ileride mesleginize atandiginiz zaman elinize para illa ki gececek, o zaman da sizinle sevgili olmak isteyen cok kizlar olacak, mumkunse eger, simdiden birini bulun, hem sizi seven hem de sizin sevdiginiz biri olsun ki ileride "acaba paraya mi geldi yoksa beni mi seviyor" ikileminde kalmayin" demisti. Bende bu sozu hayat felsefem yaptim, hatta o kizi da bulduguma inandim. 11 ay boyunca ciktik, ama gitti sozluk. Evlenmeyi dusundugum kiz beni terk etti. O gittiginden beri götü basi dagittim bi daha da toplanamadim. Sevmeye calistigim birlikte olmaya calistigim kizlar oldu, biriyle iki ay kadar cikip ayrildim sevemedim bir turlu. Ondan ayrildiktan sonra da her isim ters gitti, kac tane insan denedim, hatta cok umutlanip sevmeye basladigim birisi sehrin en buyuk orospularindan biri cikti. Birisi umut verip gitti vs vs. Lanetli gibi hissediyorum kendimi. Aylardir mutlu oldugum bi an hatirlamiyorum. Elimden gelen her seyi yaptigim halde bir turlu insanlarla ne arkadaslik kurabiliyorum ne beni seven biri gorebiliyorum etrafimda. Ne yaparsam yapayim olmuyor. Sanki etrafimda bi duvar var ve onu gecemiyorum. Yalnizliktan kafayi yemek uzereyim.
