öyle birini tanımıştım. keşke tanımasaydım. aynı belediye arabasıyla gidiyorduk. farklı okullara... bir sene sonra aynı binada farklı okullarda görev yapmaya başladık. bana geldi satranç öğrenmek istediğini söyledi... dünyanın en mutlu adamı ben olmuştum..ama, bırak satranç oynamayı tavla oynayabilecek zeka yoktu.. nasıl öğretmen olmuştu... hayret alev hanım....
