dönemin cemaatçi yapısını düşünürsek, çoğunluğun hoca'yı göt edebilece kapasiteye sahip olmasına rağmen susmasından kaynaklanan bir kabiliyettir.
Dikkat edilirse hoca lafı soktuğu anda ıkra ya da hikaye orada biter. Gerçek hayatta ya da mesela günümüzde böyle şey olmaz. Adam saygıdeğer biri falan demez sokar lafını, sonra hoca da sokar lafını, sonra karşısındaki sokar bu böyle devam eder.
Lafı sokanın karşısındakinin susması ancak sözlükte olur. bir de fıkrada.
