ülke için ölmek diye bir şey yok, kodoman siyasilerin şahsi tatminleri için ölebilirsiniz, başkasının rantına, güç sevdasına, kendi iktidarına aşık ruh hastaları için ölebilirsiniz belki ama ülke için ölemezsiniz.
bırakın artık bu vatan millet sakarya, her türk captan price doğar geyiklerini beyler. devir değişti, devir çok değişti.
artık düşmanın da merti diye bir şey yok çünkü. iki tane orospu çocuğu zenginliğine zenginlik katsın diye ölmek zorunda değilim,değiliz.
ha kendimi bildiğimden beri, kendi oluşturdukları ekonomik tabakada alt sınıf bir ailenin çocuğu olarak hayatımın her döneminde mağduriyet yaşadım. açıkcası da bu ülkeye bir sikim borçlu değilim. belki alacaklıyım ama asla borçlu değilim.
kendi gözlerinde lütuf ama aslında elzem olan her şeyin bedelini de fazlasıyla ödediğimi düşünüyorum, gerek maddi olarak, gerekse günden güne yıprattıkları ruh halimle.
sen en ulvi duygularınla belki ölmeyi bile göze alırsın neden, sana bunu kutsal bir amaç,yüce bir makam olduğunu her fırsatta vurguladıkları için. hayır değil, değil işte.
en fazla bir ana haber bülteninin 3 dakikalık bir haberi olursun. hatta şansın varsa yüce devlet erkanından bir büyük, zırhlı mercedesiyle oturduğun mahalleye teşrif eder, ailenin hatrını halini sorar, babanda gözlerinde yaşla ' vatan sağolsun' der.
3 dakika, sadece bu kadar olursun. o da dediğim gibi şansın varsa. bir boynu kalın aileni ziyaret etmezse eğer senin bu vatan için ölümün haber değeri bile taşımaz biliyo musun ? son dakika alt yazısı belki. sayı olursun,yalnızca istatisklik olursun, yaşadığın,yaşamak istediğin, hayalller, umutlar bütün o güzel kelimeler sadece kimsenin okumadığı bir bir altyazı olur.
'acı kaybımız, 5 ölü'
ondan sonra ünlüler takımı son sayısını alırken hatırlanmazsın bile.
ölmeyin olm hiç kimse için yaşayın, ölüme inat yaşayın amına koyim.
