bir anlık öfke. içimde uyanan buydu başlığı görünce. yıllarca underground mekanlarda ayıla bayıla dinleyip, üç beş kişinin geldiği düş sokağı sakinleri konserlerinde içimizi döke döke dinlediğimiz bu şarkı birdenbire fenomen oluverdi.
kırgındık. ama kırgınlığımız kimeydi onu bilmiyorduk. internet denen fırlamanın hayatımızı domine etmediği dönemlerde, cd çalarımız bile yokken kasetini teybe yerleştirir hüzünlere gark olurduk. ama dediğim gibi sonra birden hızla tüketilenler kervanına eklendi şarkımız. kasetlerimizi çöpe attılar, mp3 denilen format hayatımıza girdi. artık herkesin 700 mb lık karışık cd si vardı ve o cdlerin azer bülbül'lü emrah'lı o cdlerin vazgeçilmez şarkısı olmuştu.
bir küskünlük vardı bizde. o zamanlar çok dinlenenin, çok bilinenin kötü olduğunu kabul ettiğimiz günlerdi. o zaman heyecanlıydık, o zamanlar daha küçüktük. o zamanlar düş sokağı sakinleri vardı. ah o zamanlar. *
