birkaç gündür kendimi pek iyi hissetmiyorum.
Bu sabah da annem aradı. Hazır yemeyin çorba yap hiçbir şey yapamıyorsan en azından. hastalığına biraz iyi gelir dedi. Genelde evde yemekleri arkadaşım yapıyor ya da hazır bir şeyler yiyoruz. Arkadaşım da birkaç gün evde olmadığı için iş başa düştü.
Neyse annem nasıl yapılacağını anlattı, kapattım telefonu.
Yemek konusunda gerçekten başarısız ve oldukça sakar biri olarak heyecanla girdim mutfağa.
Tek sevdiğim çorba olan mercimek çorbasını yapacaktım.
Malzemeleri koydum tencereye. annem Küçük kesmene gerek yok el robotuyla sıvı hale getirirsin demişti.
Neyse ocağın altını yaktıktan sonra içeri geçtim tabi ocakta onun olduğunu unuttum. Odaların kapısı da kapalı olunca fark etmedim hiç. Neyse su almak için mutfağa geldiğimde acı gerçekle karşılaştım. Kısık ocakta olduğu için sadece dibi yanmıştı allahtan.
Sonra sıvı hale getirmek için el robotunu aldım ve kurcalerken elimden düştü.
Sakarlığıma yine söverken bir yandan da taktım parçaları. Sonra fişe taktım ama yok çalışmıyor. Birçok kez denesem de çalışmadı. Ve malzemeleri de el robotundan geçireceğim diye kocaman kocaman doldurmuştum tencereye.
iki seçeneğim vardı. Ya annemi arayıp ne yapacağımı soracaktım ya da yiyecektim.
Annemi arasam söyleyeceği sözleri ezbere biliyordum bu yüzden besmele çekip , şifa niyetine diyerek yemeye karar verdim.
Bence yapabileceğimin en iyisiydi. Başta mercimek çorbası olarak yapmaya başlayıp, patatesli mercimek püresi olarak bitirsem de başarılı bir yemekti benim için.
Kısaca Annenin yaptığı mercimek çorbası en iyisidir.
Limonlu ve acı ise daha da iyidir.
