küçücük bir kız çocuğu iken oyuncak bebekleri dizde sallama, ağlayan oyuncak bebeğini pış pışlama gibi oyunlarla zaten kız çocuğu annelik misyonuyla büyüyor.
Büyüdükten sonra da kadına hayatta yapabileceğin en ve tek güzel şey çocuk doğurmak deniliyor, toplum kadına bunu dayatıyor.
Bir arkadaşımla çok yakın bi tarihte bunu tartıştığımızda anladım aslında neden olduğunu, çocuk sahibi olmayı istememek bana hep çok inanılmaz gelirdi.
Diyor ki çocukları sevmiyorum, tahammül edemiyorum. Etmek zorunda, sevmek zorunda değil. Sevse bile toplumun kendisine dayattığı role tepki olarak, kendi benliğini ortaya koymak adına da çocuk sahibi olmak istemeyebilir.
Eşi de aynı görüşteyse bir sorun olmayacaktır.
Eğer eşi çocuk sahibi olmak istiyorsa da evlilikleri ve üreme güdüsü arasında bi tercih yapacaktır.
Bunu da sanıyorum ki sorgulayacak durumda değiliz, bizim tartışma alanımıza girmiyor.
