artık ağırlık çöküyor her adımda ve yürürken yorulduğumu hissediyorum, merdiven aralarında derin nefes aldığım bile oluyor.
bazen uzun uzun dalıyorum, gözlerim toprağa kitleniyor ah diyorum orada olacağım ne kaldı şunun şurasında?
hafif gözlerim doluyor ve benden geriye kalanlar aklıma geliyor, acaba hiç benim olmuşlar mıdır diye soruyorum.
cevaptan sonra ise ne kadar boş bir hayat yaşadığımı anlıyorum, hiçbir şey kalmıyor ve hiçbir şey bana ait değil. dünya bir kervan geldim ve gidiyorum.
