Ve ben böylesine büyük bir aşkı asla bulamayacağıma inanmaya başlamıştım gün geçtikçe, çünkü büyük şehir alternatiflerle doluydu. Artık cep telefonları vardı internet vardı, bu değilse öbürüydü artık ve buna herkes öylesine inanmıştı ki, gerçekten birini bulmak yerine, o diğerinin peşinde koşmaya başlamıştı. Binlerce kez öpülmüş dudaklar öpmüştüm. Dokunduğum her el bir başkasınınkini tuttuğunu düşlüyordu. Birilerinin yerine konuluyordum. Gözlerimin içine bakılarak yalanlar söyleniyordu, nasılsa içimi bilemez diye işte bu kadardı hikaye. Aşk yoktu, ölmüştü. Ucuz cep mesajlarına dönmüştü en güzel cümleler. Deniz bitmişti. Ama yine de kurtarılmayı bekliyordu herkes. Kurtulmaya çalışmak değiştirmek değil. Kurtarılmak. Onların bütün istediği de buydu.
(Onlara Dokunmak)
